श्रेयाले कोरेको मानवताको मार्गचित्र

श्रेयाले उपहारमा पाएको जमिन बेचेर रकमको अधिकांश हिस्सा हात्तीहरूको भोजन, सफा पानी र उपचारमा खर्च गरिन्। उनी चितवनमै बस्न लागिन् । हरेक साँझ उनी आफ्ना प्रिय प्राणीहरूलाई भेट्न जान्थिन्, उनीहरूलाई माया र सान्त्वना दिन्थिन्। उनको ममता र सेवाको चर्चा वरपर समुदायमा पनि फैलियो, र मानिसहरूले उनको समर्पणबाट प्रेरणा लिन थाले।

सवारी यात्रुले पैदल यात्रुलाई र पैदल यात्रुले सवारी यात्रुलाई आँखा तर्दै र मनमनै गाली गर्दै हिंड्नु हाम्रा शहरहरूमा सामान्य झैं भएको छ । दुवै थरीलाई एक-अर्कोले नियम नबुझेको, अधैर्य भएको वा असभ्य भएको ठान्छन् । तर श्रेया भने उनको दिदीसँग भन्छिन् कि ! ‘जतासुकै बाटो काट्दै हिंड्ने पदयात्री वा पैदलयात्रीकै बाटोमा घुसेर मोटर वा मोटरसाइकल चलाउनेसँग हामी रिसाउनुहुँदैन दिदी !

हामी जुन समाजमा बस्यो त्यहींका मानिसलाई प्रेम गर्न जान्नुपर्छ । हाम्रो समाजको चेतनास्तर नै हाम्रो वास्तविकता हो, हाम्रो पदचाप हो । रिसाउँदा आफ्नै मन पीडित हुने हो ।’ श्रेया को र कस्ती हुन् ? उनको मानवताको परिभाषाभित्र के-के पर्छन् होला भन्ने कुराको चर्चा यो लेखले गर्नेछ । पहिला मानवताको बारेमा थोरै चर्चा, हामीले गरिराखेका अभ्यास र सन्दर्भहरूलाई केही जोडौं ।